Być szefem, od którego się nie odchodzi, nawet jeżeli inne firmy kuszą pracowników lepszą pensją i innymi benefitami – to marzenie wielu menedżerów. Łatwiej powiedzieć niż zrobić? Na pewno. Dobra wiadomość jest taka, że jest to cel możliwy do osiągnięcia. Gorsza, że będzie to wymagało bardzo dużego nakładu pracy, wytrwałości i konsekwencji w działaniu, a także, co chyba najtrudniejsze, zrozumienia i zaakceptowania, że nie każda menedżerska decyzja jest dobra i że czasami racja jest po stronie pracowników i innych osób z zewnątrz. Jaki jest wzorzec idealnego szefa? Tomasz Gordon w artykule „Menedżer z Sèvres” (naszym Temacie numeru) proponuje swój autorski model, odnoszący się do poszczególnych obszarów kompetencji.

Czy rozważali Państwo kiedyś płacenie swoim handlowcom za… niesprzedawanie? Jeśli to pytanie brzmi absurdalnie, zapraszam do lektury tekstu Rafała Liebrechta „Nie wysyłaj handlowców, żeby sprzedawali”. Jestem przekonana, że może on zmienić Państwa perspektywę. Z kolei Agnieszka Günther-Jabłońska i Arleta Babska podpowiadają, jak być dobrym przywódcą pracowniczego „stada”, zwłaszcza w tak niepewnych czasach, w jakich obecnie żyjemy. Określenie „stado” nie jest tu wcale przypadkowe – autorki wskazują bowiem na wyraźne związki pomiędzy wzorcami przywiązania, które wynikają m.in. z biologii, a relacjami szef-pracownicy. Wnioski są bardzo ciekawe!

Gorąco polecam również artykuł Marka Waśkiewicza „Mapowanie kompetencji sprzedażowych w zespole”, w którym autor próbuje wyjaśnić, jak to się dzieje, że niektórzy handlowcy zawsze realizują swoje plany sprzedażowe, a inni co miesiąc walczą, by „dowieźć” wynik. Uniwersalny przepis na idealnego handlowca co prawda nie istnieje, ale dzięki rozsądnym, odpowiednio zaprojektowanym działaniom menedżer może mieć realny wpływ na ich wyniki.