Służbowy samochód w prywatnym użytkowaniu
Zgodnie z art. 12 ust. 1 i ust. 2a Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych po stronie pracownika, który nieodpłatnie wykorzystuje samochód służbowy do celów prywatnych, powstaje przychód ze stosunku pracy, od którego należy zapłacić podatek dochodowy oraz odprowadzić składki na ubezpieczenia społeczne.
Jako że to pracodawca w pierwszej kolejności jest płatnikiem podatku i składek, to na nim ciąży obowiązek ustalenia wysokości przychodu z tytułu wykorzystywania przez pracownika pojazdu służbowego do celów prywatnych.
Wcześniejsze przepisy
Od wielu lat ustalenie wysokości przychodu rodziło wiele problemów po stronie pracodawców. Do 1 stycznia 2015 r. wartość pieniężną świadczenia polegającego na korzystaniu przez pracownika z samochodu służbowego do celów prywatnych należało ustalać na podstawie art. 11 wspomnianej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej updof) w następujący sposób:
- jeżeli przedmiotem świadczenia były usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
- jeżeli przedmiotem świadczeń były usługi zakupione – według cen zakupu;
- w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług albo udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
Powyższe kryteria często nie pozwalały ustalić dokładnej wartości świadczenia uzyskiwanego przez pracownika, a co za tym idzie – wysokości przychodu. W konsekwencji i pracodawcy, i pracownicy nie chcieli ujawniać faktu korzystania przez pracowników z samochodów służbowych do celów prywatnych.
Wykorzystałeś swój limit bezpłatnych treści
Pozostałe 82% artykułu dostępne jest dla zalogowanych użytkowników portalu. Zaloguj się, wybierz plan abonamentowy albo kup dostęp do artykułu/dokumentu.
Zaloguj się
