Srebrny szef sprzedaży

Pokolenie 50+, czyli tak zwani silversi, to coraz bardziej zauważalna i istotna grupa w polskim społeczeństwie. Chociaż są dobrze wykształceni i mogą się pochwalić ogromnym doświadczeniem zawodowym i życiowym, borykają się z przytłaczającą liczbą stereotypów, które bardzo skutecznie uniemożliwiają im aktywne funkcjonowanie na rynku pracy. W artykule postaram się scharakteryzować tę grupę i pokazać, jak bardzo te stereotypy są nieuprawnione i jak wielkim marnotrawstwem jest eliminowanie silversów z życia zawodowego.

Silversi, czyli kto?

19 listopada 2019 r. został opublikowany raport Pokolenie 50+ w pracy – prawda i stereotypy, przygotowany przez firmę Bigram we współpracy z Essilor Polonia¹. Do badania zaproszono 301 przedsiębiorstw, a osobom odpowiedzialnym w nich za HR zadano pytania na temat ich stosunku do pracowników 50+. Wzięło w nim udział również 455 osób będących w przedziale wiekowym 46–65 lat. W podsumowaniu wyraźnie widać dwa obrazy. Osoby 50+ deklarują wykształcenie wyższe, znajomość języków obcych, umiejętność posługiwania się nowoczesnymi technologiami i chęć dokształcania się. Z kolei pracodawcy jako wady pracowników w tym wieku wskazują… brak znajomości języków obcych, rutynę, niekorzystanie z nowoczesnych technologii. Jak widać, opinie są sprzeczne. Przekłada się to w bezpośredni sposób na twarde dane dotyczące rynku pracy. Według raportu GUS² wskaźnik aktywności zawodowej dla osób powyżej 50. roku życia w 2018 r. wyniósł w Polsce 32,8% i był niższy o 22,5% od wskaźnika dla ludności ogółem. Wskaźnik zatrudnienia dla tej grupy wiekowej wyniósł zaś 32,9% przy 72,8% dla całości populacji. Oznacza to, że duża część pokolenia silversów nie pracuje, choć ich możliwości i umiejętności zupełnie tego nie tłumaczą.