Koszty to nie wszystko

Dla ustalenia, jaką w rzeczywistości umowę zawarliśmy z pracownikiem, nie ma znaczenia tytuł tej umowy, lecz jej treść i konkretne prawa oraz obowiązki z niej wynikające dla każdej ze stron. Pracownik, z którym pracodawca podpisał umowę cywilnoprawną, której treść właściwie odpowiada umowie o pracę, może bowiem wnieść do sądu pracy pozew o ustalenie stosunku pracy. Jeżeli sąd w takiej sprawie uzna, że podpisana umowa np. o dzieło w rzeczywistości jest umową o pracę, pracodawca będzie musiał wypłacić pracownikowi zaległe wynagrodzenie, jeżeli wcześniej ustalone było niższe od wynagrodzenia minimalnego, opłacić zaległe składki ZUS, a dodatkowo może zostać pociągnięty do odpowiedzialności karnej. Dlatego pracodawca musi umieć rozróżnić konkretne formy zatrudnienia i dostosować je do swoich potrzeb oraz warunków zatrudnienia, jakie zamierza zaoferować potencjalnemu pracownikowi.

Umowa o pracę

Jedną z podstawowych form zatrudnienia, zapewniającą pracownikowi najszerszą ochronę i najwięcej uprawnień, jest oczywiście umowa o pracę, szczegółowo uregulowana w Kodeksie pracy. Cechą, która wyróżnia tę umowę spośród pozostałych form zatrudnienia, jest wykonywanie określonej pracy na rzecz pracodawcy, koniecznie osobiście przez danego pracownika, który nie może korzystać z pomocy zastępców, pod kierownictwem, w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę. Szczególne znaczenie ma tu podporządkowanie pracownika pracodawcy oraz obowiązek wykonywania wszystkich poleceń pracodawcy, jeżeli oczywiście są one zgodne z prawem i zawartą umową. Żadna z umów cywilnoprawnych zawieranych z pracownikami nie umożliwia takiego podporządkowania sobie pracownika, jak w ramach umowy o pracę, a gdyby zawierała takie postanowienia, w określonych okolicznościach istniałaby możliwość uznania jej za umowę o pracę z konsekwencjami opisanymi powyżej.