Handlowiec w delegacji

Wielu handlowców to pracownicy mobilni, którzy swoje obowiązki wykonują w całości bądź w przeważającym zakresie poza siedzibą pracodawcy, a praca polega na stałym przemieszczaniu się.

Z uwagi na fakt, że taki sposób wykonywania pracy nie został wprost przewidziany w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. z 2018 r., poz. 917), wielu pracodawców w sposób nieprawidłowy wprowadza, dokumentuje i rozlicza pracę tych pracowników, co niestety często okazuje się dopiero w toku kontroli Państwowej Inspekcji Pracy lub Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Pracownik mobilny, czyli kto?

Definicji „pracownika mobilnego” nie znajdziemy w Kodeksie pracy. Obecnie powszechnie przyjmuje się, że pracownikiem mobilnym jest osoba, do której podstawowych obowiązków należy stałe przemieszczanie się po wyznaczonym obszarze (zatem „bycie w podróży” jest wpisane w jej rodzaj pracy). Jeśli taki pracownik (np. przedstawiciel handlowy, serwisant, przedstawiciel farmaceutyczny itp.) ma swój przypisany w umowie o pracę obszar działania, po którym stale przemieszcza się w ramach wykonywania swoich obowiązków, będzie on uznany za tzw. pracownika mobilnego.

Miejsce pracy pracownika mobilnego

Stosownie do art. 29 §1 pkt 2 Kodeksu pracy „Umowa o pracę określa strony umowy, rodzaj umowy, datę jej zawarcia oraz warunki pracy i płacy, w szczególności: (...) miejsce wykonywania pracy”. Co bardzo istotne, w umowie o pracę jako miejsce pracy musi zostać wskazane to miejsce, w którym pracownik rzeczywiście (faktycznie) wykonuje swoje obowiązki. Jeżeli zatem praca pracownika zatrudnionego w charakterze przedstawiciela handlowego polega na stałym przemieszczeniu się po pewnym obszarze, to pracodawca w umowie o pracę zawartej z takim pracownikiem musi jako miejsce pracy wskazać ten właśnie obszar. Jeżeli część swoich obowiązków pracownik wykonuje w siedzibie pracodawcy lub w domu, także i te miejsca mogą zostać dodatkowo wskazane w umowie o pracę jako miejsce pracy.