Marchewki zostaw w warzywniaku, a kije w stolarni

Nagrody i kary, czyli stara szkoła wychowywania dzieci i zarządzania ludźmi, przechodzi do lamusa. A może już przeszła? Wielu z nas wychowywało się jednak w tym duchu i pewnie nadal zdarza się nam tak postępować. Trudno zmienić nawyki. W tym artykule dowiesz się, dlaczego zmienić perspektywę, wyjść na prowadzenie i poczuć radość z bycia prawdziwym liderem.

Zanim zaczniesz, weź kartkę, coś do pisania i odpowiedz na poniższe pytania. Wróć do nich po przeczytaniu artykułu. Głęboko wierzę, że po lekturze spojrzysz inaczej na swoje odpowiedzi:

1. Kto jest twoim idolem? Opisz go. Wskaż jego mocne strony. Co sprawia, że jest twoim wzorem?
2. Ile czasu dziennie przeznaczasz na rozmowę ze swoim zespołem? Mam na myśli rozmowę merytoryczną, taką jak: porady rozwojowe, burze mózgów, rozwiązywanie problemów.
3. Gdy rozmawiasz z zespołem – ile mówisz ty, a ile zespół?
4. Co najbardziej cię denerwowało na początku kariery twojego lidera, gdy jeszcze nie byłeś szefem zespołu? Kto najbardziej cię denerwował i dlaczego tak było? Wypisz dokładnie i szczerze to, co cię irytowało. (Tak, wiem, dużo tego denerwowania, ale mam prośbę – odpowiedz na pytania szczerze).
5. Jak zazwyczaj komunikujesz się z zespołem: spotkania grupowe, e-maile, rozmowy jeden na jeden, telefon? Których aktywności jest dużo, a których mało?

Daj sobie czas i popracuj nad odpowiedziami. To bardzo ważne, bo stanowi punkt wyjścia do Twojej dalszej pracy na drodze, by stać się lepszym liderem.

Nigdy nie będziesz liderem

Większość rzeczy na tym świecie wymaga pracy. Nie można być dobrym księgowym, nie znając nowelizacji ustaw o rozliczaniu czasu pracy. Nie można pisać dobrych artykułów bez znajomości tematu i pracy nad swoim stylem i umiejętności utrzymania uwagi czytelnika.

Z pewnością znasz przypadki złotych dzieci, czyli osób, które mają talent i są świetne w tym, co robią, od urodzenia. Jednak gdy zgłębimy ich historie, okaże się, że miały one wspaniałych nauczycieli, określoną drogę rozwoju i... w pewnym momencie życia podjęły decyzję, by coś zmienić.

Stawanie się liderem to mała gwiazdka, która powinna być wstawiona nad każdym tytułem dodawanym w swojej stopce e-mailowej. W opisie wspomnianej gwiazdki powinno znaleźć się rozwinięcie tematu w stylu: „Proces, który nigdy się nie kończy. Jeśli stwierdzę, że już jestem idealnym liderem, lepiej zakończ ze mną współpracę”.

Mocne? Nie do końca. Lider to osoba, która tak naprawdę nigdy nim do końca nie będzie. Proces rozwoju i dopasowania do twojej branży, realiów w zespole i firmie jest tak złożony, że przy dobrych wiatrach po latach praktyki możesz określić się mianem dobrego lidera.

Jest tylko jedna sytuacja, która stawia na twojej drodze rozwoju mocną kropkę – zjawisko, które pokazuje: OK, ten człowiek potrafi przewodzić. (Pod koniec artykułu nazwę ją wprost, a może już wcześniej znajdziesz ją w tekście).